اثربخشی درمان کارآمدی هیجانی بر بار مراقبت و خستگی از شفقت در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس

شیوع بالای بیماری دمانس در جهان و پیامدهای روانی مرتبط با آن از جمله بار مراقبت و خستگی از شفقت، سلامت روان مراقبین آن ها را در معرض خطر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان کارآمدی هیجانی بر بارمراقبت و خستگی از شفقت در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس بود.

این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد بود که در سال 1401 بر روی مراقبین بیماران دمانس مراجعه کننده به کلینیک های مغز و اعصاب شهر اصفهان انجام شد. 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند، با توجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه ی هفتگی 90 دقیقه ای درمان کارآمدی هیجانی را دریافت نمودند. ابزار پژوهش پرسش نامه های بار مراقبت Zarit و کیفیت زندگی حرفه ای Stamm بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس اندازه های مکرر انجام شد.

میزان تاثیر درمان کارآمدی هیجانی بر کاهش بار مراقبت و خستگی از شفقت در پس آزمون به ترتیب برابر با 16/1 و 17/4 درصد است. تاثیر درمان در متغیرهای بار مراقبت و خستگی از شفقت در مرحله ی پیگیری به ترتیب 15/2 و 15/6 درصد است. تفاوت دو گروه در مرحله ی پیش آزمون معنی دار نیست، اما در مراحل پس آزمون و پیگیری در هر دو متغیر بین گروه شاهد با آزمایش تفاوت معنی داری به دست آمده است.

درمان کارآمدی هیجانی بر کاهش بار مراقبت و خستگی از شفقت در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس تاثیر معنی دار داشت.