ارتباط صفات شخصیتی، عوامل جمعیت شناسی و مصرف فعلی مواد/ دارو با فرسودگی تحصیلی دانشجویان پزشکی: نقش تعدیل کننده ی فعالیت فیزیکی

مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط صفات شخصیتی، عوامل جمعیت شناسی، مصرف فعلی مواد/ دارو و فعالیت فیزیکی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان پزشکی، و بررسی نقش تعدیل کننده ی فعالیت فیزیکی در ارتباط میان صفات شخصیتی و فرسودگی تحصیلی انجام پذیرفت.

در این مطالعه ی مقطعی که در سال 1398 در شهر زاهدان به مرحله ی اجرا درآمد، 400 دانشجوی پزشکی از چهار مقطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی و کارورزی با روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند و با استفاده از فرم اطلاعات جمعیت شناسی، پرسش نامه ی فعالیت بدنی Baecke، پرسش نامه ی سرشت و منش و پرسش نامه ی فرسودگی تحصیلی Breso تحت ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (شامل آزمون Kruskal-Wallis، ضریب همبستگی Spearman، و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی)، بهره گرفته شد.

در این مطالعه، 156 مرد و 244 زن شرکت داشتند. فراوانی کلی مصرف فعلی مواد/ دارو و فرسودگی تحصیلی به ترتیب 27/5 و 25/8 درصد گزارش شد. نتایج این مطالعه نشان داد که فعالیت فیزیکی، پشتکار و همکاری به صورت منفی و سال های تحصیل در دانشکده ی پزشکی، مصرف فعلی مواد/ دارو و نوجویی به صورت مثبت با فرسودگی تحصیلی در ارتباط می باشند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که فعالیت فیزیکی در ارتباط میان نوجویی و فرسودگی تحصیلی نقش تعدیل کننده دارد.

به نظر می رسد توجه به عواملی همچون تفاوت های شخصیتی، سال های تحصیل در دانشکده ی پزشکی، مصرف فعلی مواد/ دارو، و همچنین جهت گیری به سمت فعالیت های فیزیکی منظم بتواند سهم قابل توجهی در تغییر سطوح فرسودگی تحصیلی دانشجویان پزشکی ایفا نماید.