بررسی تاثیر روش های مهندسی اجتماعی بر آسیب پذیری کارکنان (نمونه موردی: کارمندان شهرداری تهران)

مهندسی اجتماعی هنر فریب انسانها به گونه ای است که بدون استفاده از زور و تهدید، اقدامی را انجام دهند یا اطلاعاتی را ارایه دهند که مورد نظر مهندس اجتماعی است. مهندس اجتماعی می تواند منافع شخصی،سازمانی یا ملی را تهدید کند. هکرها، کلاهبرداران، جاسوسان، خرابکاران و... همگی از مهندسی اجتماعی برای پیشبرد اهدافشان بهره می برند. مهندس اجتماعی از تکنیکهای مختلفی بهره می برد. در این تحقیق به تاثیر این روش ها بر آسیب پذیری کارکنان پرداختیم و از روش ترکیبی (کیفی و کمی) برای سنجش این تاثیر استفاده شد. ابتدا تکنیکهای مختلف مهندسی اجتماعی با بهره برداری از مرور تحقیقات صورت گرفته قبلی و استفاده از نظرات کارشناسان حوزه مهندسی اجتماعی احصاء گردید و تکنیک های مختلف در انواع فنی،اجتماعی، فیزیکی و فنی-اجتماعی دسته بندی شدند. سپس در مرحله کمی با ایجاد گویه های مختلف در قالب طیف لیکرت و ارایه پرسشنامه به جامعه هدف (کارمندان شهرداری تهران)، میزان آسیب پذیری افراد نسبت به هرکدام از تکنیکها به دست آمده و در نهایت با میانگین گیری از پاسخ های ارایه شده میزان آسیب پذیری کل افراد نسبت به انواع تکنیک های مهندسی اجتماعی حاصل شد. مشخص شد آسیب پذیری جامعه هدف به ترتیب نسبت به تکنیک های فنی، اجتماعی، فنی-اجتماعی و فیزیکی بیشتر است. جهت پیشگیری از وقوع مهندسی اجتماعی نیز راهکارهای انسان محور و فناوری محور پیشنهاد شد.