غشاهای الکتروریسی شده چندلایه ای نامتقارن و سازه های حاوی یاخته: دو راهبرد برای شتاب دهی التیام زخم های پوست

التیام زخم فرایند پیچیده ای بوده و در برخی موارد همراه با التهاب مداوم، اختلال عملکرد یاخته و اختلال در رگ زایی است که به افت کیفیت درمان منجر می شود. استفاده از آنتی بیوتیک ها، پانسمان ها و استفاده از جایگزین های پوستی از روش های مرسوم درمان زخم به شمار می روند. باوجود تمام تلاش هایی که تاکنون انجام شده است، در حال حاضر پانسمان های زخم موجود هنوز قابلیت بازیابی کامل تمام ویژگی های ساختاری و عملکردی پوست را ندارند. ازاین رو، استفاده از غشاهای نامتقارن با قابلیت تقلید ساختار و عملکرد چندلایه پوست انسان، به عنوان سازه های کاراتر در تسهیل التیام زخم و همچنین مهندسی بافت پوست مورد توجه قرار گرفته است. وارونگی های فاز تر یا خشک-تر، به کمک کربن دی اکسید ابربحرانی (scCO2) و الکتروریسی الیاف پلیمری از روش های تولید این نوع از غشاهای چندلایه است. در این میان، مطالعات زیادی درباره روش الکتروریسی به دلیل سهولت و تنوع، امکان استفاده از پلیمرهای مختلف و ساخت پانسمان های متناسب با ساختار ویژه هر لایه از پوست انجام شده است. نسل دیگر روش های درمانی در حال ظهور برپایه بارگذاری یاخته های دارای قابلیت بالقوه التیام زخم در ساختارهای الکتروریسی شده بوده که نتایج نویدبخشی داشته است. در بخش نخست این مقاله، پژوهش های انجام شده درباره پلیمرهای استفاده شده در سازه های نامتقارن گردآوری شده و سپس سازه های الکتروریسی شده حاوی یاخته های ویژه مرور شده است. بدیهی است، آشنایی با عملکرد پلیمرها و آخرین روش های درمانی برای التیام زخم می تواند برای پژوهشگران این عرصه لازم و یاری دهنده باشد.