تعیین مناطق بحرانی بارش سطح کشور ایران در دوره 2021-2040 بر اثر تغییر اقلیم

در این پژوهش اثر تغییر اقلیم بر بارش آینده (2040-2021) در ایران بررسی شده است. به این منظور نتایج سه مدل گردش عمومی (GCM) به نام های GFDL-ESM2M، HadGEM2-ES و IPSL-CM5A-LR و برای دو سناریوی انتشار گازهای گلخانه ای RCP2.6 و RCP8.5 تحلیل شد. برای ریزمقیاس نمایی و تصحیح سوگیری بارش روزانه از مدل CCT و داده های بارش روزانه دوره پایه (2019-1986) استفاده شد. طبق نتایج سالانه میانگین وزن دار بارش سالانه ایستگاه های باران سنجی در همه سناریوها به جز سناریو RCP8.5 در مدل IPSL-CM5A-LR، افزایشی است. میانگین وزن دار بارش فصل زمستان ایستگاه های باران سنجی در هیچ یک از شرایط تغییر اقلیم کاهشی نبود اما در باقی فصل ها مقدار بارش کاهش یا افزایش داشت. بیش ترین افزایش میانگین وزن دار بارش فصلی، در فصل زمستان و در سناریو RCP2.6 در مدل GFDL-ESM2M و به مقدار 23 میلی متر و بیش ترین کاهش میانگین وزن دار بارش فصلی، در فصل پاییز سناریوی RCP8.5 در مدل IPSL-CM5A-LR و برابر 5/10 میلی متر محاسبه شد. از سویی تغییرات اندک میانگین بارش و از سوی دیگر کاهش شدید کمینه بارش (446 میلی متر در اثر G3S4) و افزایش شدید بیشینه بارش (233 میلی متر در اثر G2S1)، نشان دهنده وقوع پدیده های حدی شدید (خشکسالی و سیل) در آینده می باشد.