ارزیابی تغییرات مکانی و زمانی کیفیت آب رودخانه بابلرود با استفاده از شاخص های کیفیت آب IRWQIsc، NSFWQI و CCME

آب، یکی از مهم ترین عناصر موجود در جهان، جهت ادامه حیات موجودات زنده شناخته می شود و سلامت منابع آبی به ویژه آب سطحی، عامل کلیدی و تعیین کننده سلامت و پایداری اکوسیستم های آبی است. رودخانه ها از مهم ترین منابع آب سطحی هستند که در سال های اخیر با توجه به افزایش جمعیت، فعالیت های صنعتی و کشاورزی و تخلیه پساب ها به شدت تحت تاثیر آلودگی قرار گرفته اند. شاخص های کیفیت آب (WQI) یک ابزار پرکاربرد برای ارزیابی کیفی آب رودخانه ها و سایر منابع آبی می باشند. در این پژوهش به منظور ارزیابی کیفیت آب رودخانه بابلرود، از سه ایستگاه در طول یک سال آبی (مهرماه 1398 تا شهریورماه 1399) نمونه برداری انجام شد و پارامترهای کیفی با استفاده از سه شاخص، کیفیت آب سطحی ایران (IRWQIsc)، کیفیت آب بنیاد ملی بهداشت (NSFWQI) و کیفیت آب کانادا (CCME WQI) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتد. استفاده از این سه شاخص یک رویکرد جامع برای ارزیابی و مدیریت کیفیت آب فراهم می کند تا امکان درک بهتر سلامت و پایداری منابع آب را در اختیار ما قرار دهند. براساس نتایج، مقادیر شاخص IRWQISC بین 50 تا 9/78، شاخص NSFWQI بین 57 تا 73 و شاخص CCME WQI بین 31 تا 38 قرار دارد که نشان دهنده کیفیت متوسط و ضعیف آب رودخانه، به ویژه در پایین دست رودخانه است. از عوامل اصلی کیفیت پایین آب، ورود آلاینده ها از مناطق مسکونی و کشاورزی، فعالیت های کنترل نشده انسانی و تغییر کاربری اراضی به این رودخانه است.