بررسی رابطه ناامنی شغلی رهبران و رهبری تحول آفرین با نقش میانجی خستگی عاطفی و تعدیل کنندگی ذهن آگاهی

این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین ناامنی شغلی با رفتار رهبری تحول آفرین با میانجیگری خستگی عاطفی و تعدیل کنندگی ذهن آگاهی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کارکنان و مدیران دانشگاه پیام نور بود. با توجه به حجم جامعه، با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده 104 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ناامنی شغلی نیسی (1379)، پرسش نامه خستگی عاطفی مزلچ (1986)، مقیاس ذهن آگاهی براون و رایان (2003) و پرسش نامه رهبری تحول آفرین باس و آولیو (2000) استفاده شده. روایی پرسش نامه توسط متخصصان مورد تایید و سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. میزان آلفای کرونباخ امنیت شغلی، خستگی عاطفی، رهبری تحول گرا و ذهن آگاهی به ترتیب 922/0، 828/0، 972/0 و 928/0 گزارش شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها نیز از بخش توصیفی (فراوانی و درصد) و استنباطی (کولموگروف - اسمیرنوف و روش معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزیی) از طریق نرم افزار Amos استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین ناامنی شغلی رهبران و خستگی عاطفی رابطه معناداری وجود دارد، همچنین نشان داد خستگی عاطفی رابطه ناامنی شغلی و رهبری تحول گرا را میانجیگری می نماید؛ علاوه بر این نتایج نشان داد ذهن آگاهی رابطه ناامنی شغلی و خستگی عاطفی را تعدیل گری می نماید.