شلایرماخر و تکثرگرایی دینی

شلایرماخر پس از عصر روشنگری و اشکالاتی که توسط هیوم و کانت به اصل متافیزیک وارد شد و اشکالاتی که توسط نقادان جدید کتاب مقدس به دین وحیانی وارد شد، تلاش کرد که قرایت و بیانی نو از اصل دین و دین مسیحی ارایه دهد که از این اشکالات در امان باشد. او عقاید و اعمال را خارج از دین می شمارد و می گوید گوهر دین «مواجهه با بیکرانه» است و این مواجهه در همه ادیان وجود دارد. از این رو کسانی او را تکثرگرا به حساب آورده اند. اما آیا شلایرماخر واقعا تکثرگرا است یا انحصارگرای معتدل؟ این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی در پی اثبات این است که او یک انحصارگرای معتدل است ونمی تواند از اشکالات انحصارگرایی بگریزد. شلایرماخر مسیحیت را از این جهت متفاوت با دیگر ادیان می داند که در آن مواجهه با بیکرانه بهتر و بالاتر از دیگر ادیان صورت می گیرد و رستگاری بهتر محقق می شود.سخن این نوشتار این است که شلایرماخر در هدف خود موفق نیست