بررسی ارتباط وضعیت آبخوان دشت ایسین بندرعباس با تغییرات کاربری اراضی

تغییر نوع استفاده از زمین از موضوع های اساسی سیاست های حفاظت از منابع آبی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط وضعیت کمی و کیفی آبخوان دشت ایسین با روند تغییرات الگوی کشت طی دوره 1399-1382 است. به منظور بررسی وضعیت آبخوان اقدام به درون یابی کمیت و کیفیت آب زیرزمینی برای شناسایی مناطق با کمینه افت سطح ایستابی و بیشینه هدایت الکتریکی گردید. همگام با درون یابی، از الگوریتم طبقه بندی بیشینه احتمال نظارت شده و داده های ماهواره ای چند طیفی لندست 8-5 و سنتینل 2 در سال های 1399-1382 برای تحلیل رقومی و نمایش نوع استفاده از زمین استفاده شد. نتایج بیانگر هم خوانی بیشینه میانگین کاهش سطح ایستابی به مقدار 18.53m- سینتینل 2، 17.15m- لندست 8 با موقعیت مکانی کاربری کشاورزی بخصوص باغ ها و کاربری زمین های شور در دشت ایسین شرقی بود و در دشت ایسین غربی بیشینه میانگین کاهش سطح ایستابی به مقدار 25.67m- سینتینل 2، 25.62m- لندست 8 با کاربری سبزیجات انطباق داشت. نتایج برآمده از داده های لندست 8 و تغییرات مکانی هدایت الکتریکی بیانگر این بود که در دشت ایسین شرقی بیشترین میانگین هدایت الکتریکی به مقدار 4610µS/cm در کاربریProsopis Cineraria and Juliflora و در دشت ایسین غربی بیشترین میانگین هدایت الکتریکی به مقدار 5151.15µS/cm در کاربری نواحی مسکونی و صنعتی وجود داشت. همچنین در داده های حاصل از سینتینل 2 میانگین هدایت الکتریکی در کاربری زمین های بایر- ایسین شرقی به مقدار 4475.22µS/cm و در کاربری زمین های شور - ایسین غربی به مقدار 5155.61µS/cm چشمگیر است. بنابراین افزایش وسعت کاربری کشاورزی بخصوص باغ ها و سبزیجات و هم خوانی با پهنه هایی با بیشینه افت سطح ایستابی نشان دهنده استخراج بی رویه آب زیرزمینی برای مصارف کشاورزی است. از طرفی وسعت قابل توجه زمین های بایر و روند افزایشی زمین های شور و نواحی مسکونی و صنعتی و هم خوانی با پهنه هایی با هدایت الکتریکی بالا و انطباق میانگین بیشینه هدایت الکتریکی با کاربری گونه های Prosopis Cineraria and Juliflora می تواند هشداری برای وضعیت نامناسب آبخوان دشت ایسین باشد.