تاثیر مداخله آموزشی تفکر مثبت در اضطراب کووید 19، خودکارآمدی و ساماندهی شناختی هیجان در میان بانوان بازنشسته

بروز اختلالات روان شناختی و اضطراب به دنبال شرایط اپیدمی، از عوارض روان شناختی بحران کووید-19 است. تشخیص وضعیت سلامت روان و میزان بروز اختلالات روان شناختی در گروه بازنشستگان در طی دوران همه‏‏گیری کووید-19 حایز اهمیت است.

هدف پژوهش حاضر اثربخشی مداخله آموزشی تفکر مثبت بر اضطراب دوره کووید 19 و خودکارآمدی و ساماندهی شناختی هیجان در بانوان بازنشسته میان 50 تا 75 سال در شهرستان سوادکوه بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری دربرگیرنده بانوان بازنشسته البرز مرکزی سال 1401 در استان مازندران بودند. از میان این بانوان 30 نفر از کسانی که اضطراب بیشتری داشتند به روش نمونه‏ گیری هدفمند انتخاب شدند. به طور تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از مقیاس های اضطراب بیماری کرونا (Alipur, 2018)، پرسشنامه ساماندهی شناختی هیجان (Garnefsky,  Kraaij, & Spinhoven, 2002) و مقیاس خودکارآمدی عمومی (Schweitzer & Jerusalem, 1979)  استفاده شد. در تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS23 از دو روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. روش مداخله پژوهش به صورت آموزش مهارت تفکر مثبت توسط پژوهشگر طی 10 جلسه 5/1 ساعته برای 10 هفته متوالی انجام گرفت. محتوای آموزشی به کاربرده بر اساس کتاب تفکر مثبت و مثبت‎ گرایی کاربردی نوشته (Quilliam, 2007) و کتاب کودک خوش بین نوشته‏ ی (Seligman et al, 2006) انتخاب و برنامه آموزشی بر اساس آن طرح‏ ریزی شد.

یافته ‏ها:

 نتایج نشان داد که 2/98 درصد از تغییرات اضطراب دوره کرونا و 3/99 درصد از تغییرات خودکارآمدی و 9/98 درصد از تغییرات ساماندهی شناختی هیجان تحت تاثیر مداخله به دست آمده است.

نتیجه‎ گیری:

 نتایج نشان داد با توجه به اینکه در سطح معنی‏داری مربوط به دوره پیش آزمون و پس آزمون، تمامی سطوح معنی‏داری از 5 درصد کوچک‏تر به دست آمده است، ازاین رو می‏توانیم با 95 درصد اطمینان ادعا نماییم آموزش تفکر مثبت بر کاهش اضطراب دوره کرونا و خودکارآمدی و ساماندهی شناختی هیجان در بانوان بازنشستگان موثر است.