مقایسه مکانیزم های احتراقی DRM22 و GRI3.0 در ایجاد احتراق بدون شعله در یک کوره آزمایشگاهی

با پیشرفت علوم و توسعه فناوری، فرایندهای نوینی در حوزه احتراق بوجود آمدند که مهم ترین هدف آن ها بهینه سازی مصرف سوخت، افزایش بازده و خصوصا کاهش میزان آلایندهای گازی (نظیر اکسیدهای نیتروژن و مونواکسید کربن) بوده است. یکی از این فناوری های جدید، فرایند احتراق بدون شعله می باشد که بر پایه پیش گرمایش سوخت و هوا و رقیق سازی اکسیژن موجود در هوا به کمک بازچرخانی گازهای احتراقی به منظور ایجاد اختلاط مناسب واکنش دهنده ها بنا شده است. در پژوهش حاضر، احتراق بدون شعله گاز متان در یک محفظه احتراق آزمایشگاهی شبیه سازی شده و نتایج آن در دو حالت استفاده از مکانیزم های احتراقی DRM22 (مکانیزم کاهش یافته) و GRI3.0 (مکانیزم کامل) مقایسه شده است. نتایج حاکی از آن است که مکانیزم های ذکر شده قادر هستند توزیع دما و گونه های شیمیایی را به ترتیب با خطای 1/66 و 4/7 درصد و با دقت خوبی نسبت به نتایج تجربی محاسبه کنند. در مورد NOX نیز با وجود 26 درصد اختلاف بین دو مکانیزم، مکانیزم GRI3.0 کمی بیشتر از حد انتظار غلظت آن را محاسبه می نمود. به صورت متوسط مکانیزم DRM22 به نتایج تجربی نزدیکتر بوده و زمان محاسبات کمتری دارد.