مروری بر تحقیقات صورت گرفته بر روی تاثیر استفاده از مواد متخلخل و نانوذرات در بهبود عملکرد آب شیرین کن های خورشیدی

بحران کمبود آب شرب، به یکی از چالش های اصلی جوامع بشری در سال های اخیر تبدیل شده است. اکثر منابع آبی موجود در کره زمین یا به صورت آب شور غیر قابل شرب و یا به صورت یخچال در قطب ها ذخیره شده اند. بنابراین از آن ها نمی توان به صورت مستقیم جهت آشامیدن استفاده نمود. این موضوع، اهمیت استفاده از تکنیک-های مناسب جهت شیرین سازی آب را نشان می دهد. یکی از این تکنیک ها، استفاده از آب شیرین کن های خورشیدی است که از آن در نواحی گرمسیری دور افتاده می توان بهره جست. ساختار ساده، هزینه ساخت پایین و استفاده از انرژی خورشید به عنوان منبع پاک و در دسترس از جمله مزایای این گونه وسایل می باشند. مشکلی اصلی آب شیرین کن های خورشیدی، پایین بودن راندمان آن ها می باشد. محققین در این زمینه روش های فعال و غیر فعال زیادی را برای افزایش راندمان آن ها به کار بردند. در این پژوهش، تحقیقات روی دو روش غیرفعال به کارگرفته شده برای افزایش راندمان آب شیرین کن خورشیدی شامل استفاده از مواد متخلخل و نانوذرات مرور می شوند. نتایج تحقیقات به دست آمده در این زمینه ها به صورت خلاصه ارایه می شوند. در پایان، بر اساس مرور انجام شده، چند پیشنهاد برای ادامه کار در آینده مطرح می گردد.