پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی: نقش میانجی پایداری تحصیلی

فرسودگی تحصیلی پیامدهای منفی قابل ملاحظه ای برای دانشجویان در پی دارد. بنابراین، شناسایی عوامل بازدارنده آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی با توجه به نقش میانجی پایداری تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان بودند که از این تعداد 391 نفر با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شد. شرکت کنندگان به پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی میگلی(Midgley) و همکاران، فرسودگی تحصیلی برسو(Bresó) و همکاران و پایداری عمومی داکورث و کوین(Duckworth & Quinn) پاسخ دادند. داده ها از طریق آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسون و مد ل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

خودکارآمدی تحصیلی به طور مستقیم، پایداری تحصیلی را پیش بینی می کند (01/0>p، 63/0=ß) و اثر مستقیم خودکارآمدی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی دانشجویان منفی و معنی دار است (01/0>p، 31/0-=ß). همچنین، خودکارآمدی تحصیلی به طور غیرمستقیم، از طریق پایداری تحصیلی می تواند بر فرسودگی تحصیلی تاثیر بگذارد (01/0>p، 29/0-=ß). بر این اساس می توان گفت پایداری تحصیلی در رابطه میان خودکارآمدی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی دارای نقش میانجی است.

تقویت خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان می تواند موجبات افزایش پایداری تحصیلی آن ها را فراهم آورده و از این طریق به کاهش فرسودگی تحصیلی آن ها کمک نماید. بنابراین پیشنهاد می شود در برنامه های آموزشی، تقویت خودکارآمدی و پایداری تحصیلی مورد توجه قرار گیرد.