مدل ریاضی تحلیل پایداری روند توسعه با کاربرد در بخش آب ایران

هر کشوری با هر سطحی از توسعه یافتگی به دنبال توسعه بیشتر است. در این مقاله با ارایه یک روش ابتکاری برگرفته از مفهوم کار و ارتباط آن با نیرو و جهت اعمال آن، نگرش جدیدی به شاخص های توسعه ای و به طور ویژه شاخص توسعه فراگیر (IDI) پیشنهاد شده است. این روش، توسعه ای بر روی IDI است که جنبه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را در نظر می گیرد. برای این کار کشورها بر اساس الگوی IDI خود گروه بندی شده و برای تعیین کمیت میزان سازگاری منابع ملی مورد استفاده با استراتژی های توسعه برنامه ریزی شده، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج به دست آمده برای هر کشور بینشی را در مورد اینکه آیا استفاده از منابع اضافی می تواند شاخص توسعه را بیشتر بهبود بخشد یا نیاز به تجدید نظر یا تغییر استراتژی های برنامه ریزی شده قبل از انجام هر اقدام دیگری ارایه می دهد. متعاقبا، بر اساس مدل آب و رشد سبز که برای ارزیابی نهادی و تحلیل ابزارهای سیاستی پیشنهاد شده است، پروژه های بخش آب ایران ارزیابی شد. این تحلیل بر اساس پرسشنامه هایی که توسط کارشناسان دانشگاه و صنعت پاسخ داده شده است، انجام شد. نتیجه نهایی نیاز به بازنگری در استراتژی ها و برنامه های بخش آب کشور را آشکار می نماید.