موازنه گستردگی/عمق؛ مدل سازی تصمیم گیری مدیریتی در شرایط عدم قطعیت با رویکرد رفتاری - شناختی

این پژوهش باهدف مدل سازی الگوی تصمیم گیری مدیریتی در شرایط عدم قطعیت به منظور توسعه شواهد تجربی لازم برای گسترش به کارگیری رویکردهای رفتاری - شناختی در مطالعات علوم اعصاب شناختی سازمانی صورت گرفته است. این پژوهش از نظر دیدگاه فلسفی اثبات گرا، با رویکرد استدلال استقرایی و استراتژی تجربی و در قالب یک طرح شبه آزمایشگاهی اجرا شده است. 62 نفر (33 زن) در قالب دو گروه آزمودنی شامل افراد باسابقه مدیریت حرفه ای در سطوح میانی سازمان (29 نفر) و افراد فاقد سابقه مدیریتی (31) نفر، یک آزمون رفتاری تصمیم گیری مدیریتی در شرایط عدم قطعیت در چارچوب موازنه گستردگی/عمق را انجام دادند. مدل سازی داده های به دست آمده از آزمون رفتاری با استفاده از روش رگرسیون خطی نشان داد که مدل های توانی بهتر از مدل های خطی داده ها را در هر دو گروه توصیف می کند. علاوه بر این، بررسی الگوی تصمیم گیری مدیریتی در شرایط عدم قطعیت تفاوت معنی داری در بین مدیران و افراد فاقد سابقه مدیریتی نشان نداد. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که از منظر موازنه گستردگی/عمق تفاوت معنی داری بین مدیران و نامدیران در موقعیت های تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت وجود ندارد و بنابراین موازنه گستردگی/عمق را می توان به عنوان یک میان بر شناختی در موقعیت های تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت نظر گرفت.