مطالعه ای فلسفی در نظریه ی فیلم

این پژوهش با روشی توصیفی تحلیلی در پی بررسی ای فلسفی درباره چیستی نظریه فیلم از حیث نظریه بودنش و مباحث مرتبط با آن است. عام بودن و مربوط به فیلم بودن ویژگی های اساسی نظریه فیلم هستند. نظریه فیلم از قوانین و قواعدی برخوردار است که جنبه توصیفی یا هنجاری دارند و درصدد است مفاهیم سازنده آن ها را توضیح دهد. قوانین یا قواعد توصیفی به منزله علت عمل می کنند و ازاین جهت نظریه جنبه تبیینی دارد. جنبه تبیینی نظریه ناظر به کشف قوانین و قواعد انضمامی ای است که همگان آن را به کار می برند. بر این اساس نظریه فیلم تجربه فیلم سازان و تجربه بینندگان از فیلم را به صورت نظام مند صورت بندی مفهومی می کند و به تبیین قوانین و قواعد فیلم به عنوان یک پدیده می پردازد. گرچه تاریخی بودن نظریه موضوعات و مسایل جدیدی را فراروی نظریه پردازان فیلم قرار می دهد اما نظریه های پیشین را از اساس دچار تغییر نمی کند. نظریه فیلم در سه حوزه تولید کنندگان، متن و مخاطب و زیر بخش های آن فعال خواهد بود و بنابراین نه یک نظریه جامع، بلکه نظریه هایی در عرصه های مختلف ذکر شده وجود خواهد داشت. البته در تمام عرصه های فوق می توان به نظریه هایی هماهنگ و سازمند با هم رسید و به این معنا نظریه ای جامع داشت. آنچه این هماهنگی و سازمندی را به وجود می آورد مبانی فلسفی ای (فلسفه محض و فلسفه هنر) است که نظریه ها بر آن ابتنا یافته اند.