بررسی محورهای نوآوری در شعر ابوالقاسم لاهوتی در عصر مشروطه

ادبیات معاصر ایران خصوصا شعر، از دوره ی مشروطه به بعد رنگ و بوی دیگری به خود می گیرد و نوآوری در ارایه ی شعر معاصر، مهم ترین دستاورد ادبی این دوره است که نخستین گام در راه تجدد و ایستادن در برابر سنت های پیشین ادب فارسی به شمار می آید. این ویژگی را می توان در حوزه های زبانی، فرم، شکل و ساختار، صور خیال و اندیشه و محتوا بررسی کرد. این تحقیق با روش توصیفی _ تحلیلی، به بررسی محورهای نوآوری در شعر ابوالقاسم لاهوتی در عصر مشروطه می پردازد که از پیشگامان تجدد در این دوره است. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که لاهوتی با به کارگیری واژه های نو و بیگانه در شعر فارسی، به دامنه ی لغات فارسی می افزاید و موجب گسترش واژگان ایرانی می گردد؛ در ترجمه هایی که از برخی اشعار شعرای روسی می کند، از گونه ای نثر ادبی (شعر منثور) بهره می جوید؛ با کم و زیاد کردن مصراع ها در قالب چهارپاره، راهی برای ظهور شعر نو باز می کند و با تغییراتی که در وزن عروضی ایجاد می کند، اشعاری در وزن هجایی می سراید و به این طریق، طرحی نو می ریزد و در برابر سنت های پیشین ادبی ایستاده، راه تجدد در پیش می گیرد.