بررسی حس عمقی مفصل لگن و زانو و انواع تعادل در افراد ورزشکار و غیرورزشکار متعاقب پروتکل خستگی

حس عمقی بخشی از سیستم حسی پیکری می باشد که مسیول گردآوری اطلاعات برای سیستم عصبی مرکزی به منظور آگاهی دادن از وضعیت بخش های بدن است. یکی از عوامل ایجاد اختلال در حس عمقی خستگی است. از طرفی خستگی ممکن است تحت تاثیر سابقه ورزشی قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر مقایسه آثار خستگی عضلات مرکزی بر حس عمقی لگن و زانو و میزان انواع تعادل افراد ورزشکار و غیرورزشکار بود.

30 مرد (15 ورزشکار و 15 غیرورزشکار) (64/1±87/24 سال سن، 53/5±27/178 سانتی متر قد، 78/6±13/73 کیلوگرم وزن، طول اندام تحتانی 73/4±87/90 سانتی متر) به عنوان پیش آزمون، آزمون های حس عمقی لگن و زانو و تعادل (ایستا و پویا) را انجام دادند. در جلسه دوم، افراد پس از شرکت در پروتکل خستگی عضلات مرکزی، بلافاصله آزمون های حس عمقی و تعادل را در شرایط خستگی انجام دادند. به منظور مقایسه ی نتایج پیش و پس از انجام پروتکل خستگی از روش کوواریانس استفاده گردید. سطح معنی داری (05/0≤p) در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین اثر خستگی عضلات مرکزی بر حس عمقی لگن در زاویه 30 درجه (002/0=p)، حس عمقی زانو در زاویه 60 درجه (007/0=p) و تعادل پویا (001/0=p) افراد ورزشکار و غیرورزشکار وجود دارد. در میزان تعادل ایستا (072/0=p) این تفاوت معنادار نبود.

تقویت عضلات مرکزی تنه جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی، باید مورد توجه ویژه مربیان و ورزشکاران قرار گیرد. با توجه به ارتباط پدیده خستگی با افزایش وقوع آسیب ورزشی، می توان رخداد خستگی عضلات مرکزی به ویژه در افراد غیرورزشکار را یک زنگ خطر دانست و فعالیت بدنی حداقلی با تاکید بر تقویت عضلات مرکزی تنه را به همگان توصیه نمود.