کاربست های نظری موثر بر شکل گیری «برنامه قوی» دیوید بلور

نظریه برنامه قوی ، نظریه ای در حوزه جامعه شناسی معرفت است. این نظریه در دهه 1970 با تکیه بر چهار اصل علیت ، بی طرفی ، تقارن و بازتابی توسط دیوید بلور جامعه شناس انگلیسی و از سردمداران اصلی مکتب ادینبورا و با همکاری بری بارنز جامعه شناس علم و استیون شیپین مورخ علم ، پایه ریزی شد . «مرتون» با عدم پذیرش جامعه به عنوان عاملی علی در ساخت معرفت علمی و داشتن دیدی کارکردگرایانه ، «دویم» با طرح این ایده که هیچ فرضیه ای در فیزیک را نمی توان در انزوا آزمایش نمود ، «اسکینر» با این موضع روان شناختی که یک فرد تنها پس از آنکه جامعه پاسخ های کلامی را نسبت به رفتار او به عنوان منبع محرک متمایز ، تقویت کند آگاهی به دست می آورد ، «ویتگنشتاین» با رد نظریه زبان های خصوصی و بارتلت با دو قانون پیچیدگی و متعارف سازی خود ، از زمینه سازان نظری نظریه برنامه قوی بودند . برنامه قوی با رویکردی طبیعت گرایانه ، گرایشاتی مارکسیستی ، موضع ضد الهیاتی و ضد خودبنیادی و ضد تجربه گرایی در معرفت ، ابعاد معرفتی خود را متعین نموده است . مقاله پیش رو از پژوهش های بنیادین نظری در صدد پاسخ به پرسش های ذیل است: نظریه برنامه قوی متاثر از چه نظریاتی بوده و یا در واکنش به آرای کدام اندیشمندانی شکل گرفته و ابعاد و یا شاخصه های معرفتی این نظریه که بیانگر زمینه های فکری و رویکردهای نظری بلور است، چیست؟