اثردرمان شناختی رفتاری در کاهش افکار اضطرابی و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام اس

ام اس از شایعترین بیماری های مزمن سیستم عصبی مرکزی است. این بیماری باعث ایجاد اختلالات روانی متعددی در  افراد می گردد که در میان آن ها افکار اضطرابی و عدم امید به زندگی از شیوع بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف اثر درمان شناختی رفتاری در کاهش افکار اضطرابی و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام اس در شهر تهران انجام گرفته است.

پژوهش حاضر، از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و با استفاده از انتخاب آزمودنی ها در گروه های آزمایشی و کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی زنان مبتلا به ام اس عضو انجمن ام اس عضو شهر تهران را   تشکیل دادند. نمونه پژوهش حاضر به تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 1 و نیم ساعته در معرض درمان شناختی-رفتاری قرار گرفتند و برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای انجام نگرفت. ابزار پژوهش شامل مقیاس امید اشنایدر و همکاران (1991)،   و مقیاس افکار اضطرابی ولز (1994) بود. در این پژوهش از تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شده است.

یافته نشان می دهد که فرضیه های پژوهش مبنی بر اثربخشی درمان شناختی-رفتاری در کاهش افکار اضطرابی در زنان مبتلا به ام اس و اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر افزایش امید به زندگی در زنان مبتلا به ام اس  تایید شده است.

نتایج نشان داد اثردرمان شناختی رفتاری در کاهش افکار اضطرابی و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام اس در شهر تهران بود. (001/0).وبه نقش و اثردرمان شناختی رفتاری در کاهش افکار اضطرابی و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام اس تاکید شد.