بررسی موارد زمان پریشی در رمان «خورشید»، براساس نظریه ی زمان روایی ژرار ژنت

زمان از مهم ترین عناصر روایت محسوب میشود که با تحلیل آن در داستان می توان به نتایجی در راستای معنای اثر، دست یافت. زمان متن و زمان داستان و رابطه ی این دو با هم از جمله مسایلی است که در بخش زمان روایی مورد بررسی قرار می گیرد. درمیان روایت شناسان ساختار گرا، "ژرار ژنت" موضوعاتی را که در ربط  زمان و روایت است مورد مطالعه قرار داده است. وی برای تحلیل روایت، پنج مقوله را از یکدیگر جدا می کند : " ترتیب زمانی، تداوم، بسامد، وجه و لحن".  محمدرحیم اخوت در داستان "خورشید"  بعضا توالی خط زمانی را در طول داستان بر هم زده و با شکست زمان کنونی، در صدد تغییر تقویمی به زمان روایت برآمده است، همچنین با ایجاد اختلاف میان زمان روایت و زمان داستان، انواع گذشته نگرها و یا روایت مقدم را در زمان متن روایی ایجاد کرده است. این پژوهش، به روش کیفی و برمبنای هدف، توصیفی - تحلیلی می باشد. روش گردآوری داده ها به صورت اسنادی و پیشینه پژوهش توسعه ای است.