تبیین پایداری مناظر شفابخش و پارادایم های طراحی بایوفیلی با روش طراحی مبتنی بر شواهد و روش فراتحلیل

مطالعات و تحقیقات در حوزه راهکارهای موثر بر آرامش بخشی، کاهش تنش و تسکین انسان ها نشانگر وجود علومی مرتبط با مقوله ای تحت عنوان «شفابخشی» می باشند که توجه به مضامین و نظریه های پرداخته شده علم روان شناسی محیطی را در باب تاثیر محیط طبیعی بر حس تندرستی انسان را حایز اهمیت و قابل-توجه نشان می دهد. هدف این تحقیق تجزیه و تحلیل طبقه بندی های موجود معماری شفابخش در ارتباط با محیط بیوفیلیک و نمونه های طراحی ساختمان بیوفیلیک و ایجاد طبقه بندی است که ارتباط بین بیان معماری ساختمان و کیفیت های شفابخشی محیط معماری را منعکس کند. روش تحقیق روش «توصیفی- تحلیلی» همراه با روش طراحی مبتنی بر شواهد است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در منظر شفابخش، سلامت روح و روان آدمی به واسطه ارتباط با عناصر طبیعت فراهم می شود؛ نوع رابطه انسان و طبیعت و مقوله شفابخشی در فرهنگ ها و تفکرات مختلف بستگی به نوع نگرش آنها به طبیعت و دنیای طبیعی دارد و سابقه موضوع منظر شفابخش را نشان می دهد. در این چارچوب محققان بر این باورند که قابلیت (کارایی) های زیست محیطی و بایوفیلیا در مناظر درمانی نقش کلیدی در کاهش علایم تنش زای مربوط به شیوه زندگی را از طریق تحریک فعالیت بدنی ایفا می کنند و موجب تسهیل ارتباطات و انسجام اجتماعی در میان ساکنان می-گردند.