ارزیابی روش های محاسبه منحنی دبی-اشل بر اساس روابط مقاومت فرم بستر در ایستگاه هیدرومتری آبلو نکارود مازندران

در ایستگاه های هیدرومتری عمدتا به دلیل مشکل اندازه گیری دبی در شرایط وقوع سیلاب، منحنی دبی - اشل از روی داده های اندازه گیری شده مربوط به شرایط غیر سیلابی استخراج می گردد و برای شرایط سیلابی برونیابی می شود. استفاده از منحنی دبی- اشل برونیابی شده برای محاسبه سیلاب ممکن است مقادیر کمتر یا بیشتری را تخمین بزند. علت این موضوع این است که در شرایط جریان سیلابی ممکن است نوع فرم بستر تشکیل شده تغییر یابد و باعث تغییر مقاومت در برابر جریان گردد. بنابراین به منظور پیش بینی بهتر منحنی دبی - اشل لازم است از روابطی استفاده شود که در آن ها مقاومت فرم بستر در نظر گرفته شود. در این تحقیق از روش های انیشتین - بارباروسا، شن، وایت، انگلوند و براونلی برای تکمیل قسمت انتهایی منحنی دبی - اشل حاصل از اندازه گیری در ایستگاه هیدرومتری آبلو واقع بر رودخانه نکارود و یا ساخت منحنی دبی - اشل در ایستگاه مذکور استفاده گردید. پس از برداشت داده های موردنیاز شامل مقاطع عرضی، دبی اندازه-گیری شده و اشل متناظر با آن و همچنین منحنی دانه بندی مواد بستر در این ایستگاه و محاسبه دبی - اشل متناظر با آن توسط روش های ذکرشده در سال آبی 1401-1400، مقایسه های آماری مختلف بین دبی های محاسباتی و اندازه گیری شده متناظر انجام گردید. نتایج نشان داد روش انیشتین - بارباروسا دارای کمترین مقدار متوسط خطای مطلق 6.9 و متوسط جذر مربعات خطا 2.7 نسبت به سایر روش ها است.