روش های تثبیت داخلی شکستگی های استخوان در دام های کوچک

شکستگی استخوان ها در سگ ها و گربه ها معمولا جزء مواردی است که در کلینیک می بینیم و با آن سر و کار داریم. در حالی که معمولا شکستگی ها پس از یک حادثه آسیب زا مانند برخورد با ماشین یا افتادن از ارتفاع رخ می دهند، برخی از شکستگی ها به دنبال ضعیف شدن پاتولوژیک استخوان رخ می دهند که با برخی شرایط نیوپلاستیک مانند استیوسارکوم دیده می شود. اهداف اصلی تثبیت شکستگی ها؛ بی حرکت سازی قطعات شکستگی، ترمیم سریع استخوان آسیب دیده، بازگشت تحرک اولیه و عملکرد کامل اندام آسیب دیده و ثبات برای تحمل وزن توسط اندام حرکتی آسیب دیده می باشد. تمام روش های تثبیت داخلی و خارجی که امکان حرکت بین قطعه ای قابل توجهی را تحت تحمل وزن فراهم می کنند، به عنوان تثبیت انعطاف پذیر در نظر گرفته می شوند. نکته قابل توجه در تثبیت شکستگی ها این است که امکان ترمیم وجود داشته باشد یعنی خون رسانی به محل حفظ شود و تثبیت آنقدر سفت نشود که منجر به تاخیر در جوش خوردگی استخوان شود. جا اندازی باز و تثبیت داخلی برای بازگرداندن آناتومی استخوان و تحرک اولیه و برای غلبه بر محدودیت هایی که هنگام درمان شکستگی ها با کشش اسکلتی یا بی حرکتی گچ گرفته می شوند، استفاده شده است. هدف اصلی تثبیت داخلی دستیابی سریع و در صورت امکان عملکرد کامل اندام آسیب دیده با توانبخشی سریع بیمار است. انتخاب روش تثبیت داخلی بر اساس طبقه بندی شکستگی، استخوان آسیب دیده، آسیب های همزمان، شکستگی باز در مقابل بسته و البته نیروهایی است که با روش تثبیت خنثی می شوند. ایمپلنت های تثبیت داخلی از جنس استیل ضد زنگ هستند و شامل؛ پین داخل مدولای استخوان، سیم ارتوپدی، پیچ و پلاک می باشند.