پتانسیل مدل های گردش عمومی جو اقیانوسی در شبیه سازی تغییرات رطوبت نسبی (مطالعه موردی: شهرستان نکا)

گرم تر شدن کره زمین نیز بنوبه خود بر وضعیت اجزاء دیگر سیستم اقلیم تاثیر گذاشته و پدیده تغییر اقلیم را موجب می گردد. گرمایش جهانی، ظرفیت رطوبتی هوا را  افزایش و  رطوبت نسبی هوا را کاهش می دهد. معمول ترین روش شبیه سازی پارامترهای اقلیمی، استفاده از داده های خروجی مدل های گردش عمومی جو است. زمانی که نتایج مدل ها در مقیاس بسیار کوچک تر مورد ارزیابی قرار می گیرند تفاوت های قابل ملاحظه ای ایجاد می گردد. اما چگونه می توان این تفاوت ها را از بین برد و مدل هایی را انتخاب کرد که بتوانند پیشینه ی مناسبی را از آینده تغییر اقلیم ارایه کنند.  در این پژوهش با روش صحت سنجی به بررسی این اختلاف ها و اطمینان از صحت نتایج مدل های اقلیمی در پیش بینی رطوبت نسبی هوا پرداخته می شود. در این راستا، داده های رطوبت نسبی ایستگاه سینوپتیک دشت ناز  در شهرستان نکا، به صورت روزانه با طول آماری 25 سال (2014- 1990 میلادی) استفاده گردید. در ادامه داده های پارمتر رطوبت نسبی نزدیک ترین سلول به ایستگاه سینوپتیک از  داده های مدل های گردش عمومی جو، گزارش ششم هیات بین الدول تغییر اقلیم ، در دوره مشترک (1990-2014) دانلود و  در نرم افزار Arc GIS 10.8 استخراج گردید.  با توجه به نتایج حاصل، مدل  ACCESS-ESM1-5 ، CNRM-CM6-1 ، CanESM5 ، IPSL-CM6A-LR ، GISS-E2-1-G  و MIROC6 بیش ترین همبستگی  را با داده های مشاهداتی نشان دادند اما به جز دو مدل  ACCESS-ESM1-5  و CanESM5سایر مدل های مذکور دارای بایاس بالایی نسبت به داده های مشاهداتی بودند. بنابراین دو مدل  ACCESS-ESM1-5 و  CanESM5_ESM از بین مدل های اقلیمی برای پیش بینی رطوبت نسبی در آینده در منطقه نکا پیشنهاد می گردد .