فناوری کمکی واقعیت مجازی برای زبان آموزان دارای اختلال بیانی زبان: اثربخشی، امکان سنجی، و خطرات

این مطالعه کیفی که ریشه در تیوری فناوری کمکی (AST) دارد، واقعیت مجازی (VR) را به عنوان یک فناوری کمکی در بین زبان آموزان زبان انگلیسی مبتلا به اختلال زبان بیانی (ELD) در رابطه با اثربخشی، امکان سنجی و خطرات آن مورد بررسی قرار داد. پس از یک نمونه گیری هدفمند، 18 زبان آموز انگلیسی زبان پیش از متوسط ​​ایرانی با سطوح خفیف تا متوسط ​​ELD انتخاب شدند و یک محیط یادگیری واقعیت مجازی کاملا فراگیر را از طریق نمایشگرهای واقعیت مجازی روی سر (VR-HMDs) که در آن مجموعه ای از قطعات یادگیری را تجربه کردند. با تمرکز بر مهارت های گفتاری به مدت 20 جلسه هفتاد دقیقه ای توسط VR نوشته شد. داده ها به صورت موضوعی توسط تحلیل داده های کیفی ماکس وبر (MAXQDA) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها عوامل تشکیل دهنده فناوری کمکی VR در مورد (A) اثربخشی (سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات، پیش داوری ها، فن هراسی یا استرس فنی، انگیزه و کیفیت تجهیزات VR) را نشان دادند. (ب) امکان سنجی (زیرساخت های آکادمیک، قیمت تجهیزات، ویژگی های سفارشی سازی، انواع محتوا یا زمینه، و آموزش)، و (C) خطرات (علایم فیزیکی و ذهنی مختلف ناشی از VR). نتایج ممکن است به نفع TEFL، فناوری کمکی و آموزشی، و آموزش درمانی باشد.