فناوری کمکی واقعیت مجازی برای زبان آموزان دارای اختلال بیانی زبان: اثربخشی، امکان سنجی، و خطرات

بر اساس نظریه فناوری کمکی، این مطالعه کیفی واقعیت مجازی را به عنوان یک فناوری کمکی در بین زبان آموزان زبان انگلیسی مبتلا به اختلال بیانی زبانبا توجه به اثربخشی، امکان سنجی و خطرات آن بررسی کرد. 18 زبان آموز انگلیسی زبان پیش از متوسط ایرانی با اختلال بیانی زبانخفیف تا متوسط انتخاب شدند و به مدت 20 جلسه هفتاد دقیقه ای با استفاده از نمایشگرهای واقعیت مجازی روی سر قرار گرفتند و در یک محیط یادگیری واقعیت مجازی کاملا فراگیر قرار گرفتند. تکه های یادگیری نویسنده واقعیت مجازی بر مهارت های گفتاری متمرکز شده اند. برای تحلیل موضوعی داده ها از تحلیل کیفی داده های ماکس وبر استفاده شد. یافته ها مولفه های فناوری کمکی واقعیت مجازی را با توجه به (1) اثربخشی (سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات، پیش فرض ها، فن هراسی یا استرس فنی، انگیزه و کیفیت تجهیزات واقعیت مجازی) نشان داد. (2) امکان سنجی (زیرساخت های آکادمیک، قیمت تجهیزات، ویژگی های سفارشی سازی، انواع محتوا یا زمینه، و آموزش). و (3) خطرات (علایم فیزیکی و ذهنی ناشی از واقعیت مجازی مختلف). فناوری کمکی و آموزشی و آموزش درمانی ممکن است از یافته ها بهره مند شود.