تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر سطوح IGFBP 3,IGF1 ,BMI زنان چاق شهر اهواز

هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین (مقاومتی-هوازی) بر سطوح IGFBP3, IGF1, BMI زنان چاق می باشد.

به این منظور 24 زن غیرفعال چاق 25 تا 37 ساله با BMI 30 تا 35 کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. تمرین منتخب شامل تمرین مقاومتی با وزنه و دستگاه مخصوص بدنسازی با شدت 67 تا 80 درصد قدرت بیشینه و هوازی با دوچرخه ثابت و شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 8 هفته و3 روز در هفته انجام گرفت. اندازه گیری های ترکیب بدن 24 ساعت قبل 24ساعت بعد از تمرین انجام شد. نمونه گیری خونی هم 24 ساعت قبل و48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین بعد از 12 ساعت ناشتایی انجام شد. برای آنالیز آماری در بخش یافته های از آزمون تحلیل کواریانس یک راهه برای بررسی تغییرات بین گروهی استفاده گردید.

نتایج این پژوهش نشان داد پس از هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی کاهش معنادری در BMI آزمودنی های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهد شد (001/0>P). همچنین نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد بعد از هشت هفته تمرین منتخب (مقاومتی-هوازی) دو شاخص IGFBP3 IGF1, در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کردند (به ترتیب001/0>P و 006/0>P).

با توجه به نتایج این تحقیق، هر دو روش تمرینی مقاومتی و هوازی می تواند جهت کاهش وزن، BMI IGFBP3 وIGF1 مورد استفاده قرار گیرند.