تحلیل موانع اجرای مدیریت مدرسه محور در نظام آموزشی ایران با استفاده از روش مدل سازی ساختاری تفسیری

هدف از پژوهش حاضر بررسی موانع اجرای مدیریت مدرسه محور در نظام آموزشی ایران بر مبنای رویکرد مدل سازی ساختاری تفسیری بود. روش پژوهش، مطالعه از نوع مدل سازی بود. جامعه آماری پژوهش، مختصصان اعضای هیات علمی دانشگاه بودند که 25 نفر به صورت هدفمند از نوع موارد مطلوب انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه خود تعاملی محقق ساخته بود. به منظور سنجش و ارزیابی روایی پرسشنامه، از ملاک روایی محتوایی استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه 96/0 بدست آند.. تجزیه و تحلیل داده ها با روش مدل سازی ساختاری تفسیری انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که 9 عامل به عنوان به عنوان موانع مدیریت مدرسه محور نقش ایفا می کنند. همچنین نتایج نشان داد، موانع مالی(هزینه بر بودن مدیریت مدرسه محور)، موانع اجتماعی فرهنگی و موانع سیاسی(تمرکز سیاسی بر مدارس توسط دولت مرکزی) به عنوان متغیر مستقل کلیدی دارای قدرت نفوذ بالا و وابستگی پایین هستند. همچنین نتایج نشان داد عدم باور به صلاحیت حرفه ای مدیران مدارس، عدم وجود امکانات زیرساختی، تاکید مدیران بالادستی بر نظارت و کنترل مدارس و عدم همراهی جوامع محلی با مدیریت مدرسه محور به عنوان متغیرهای پیوند دهنده دارای بیشترین قدرت نفوذ و بیشترین قدرت وابستگی می باشند و تمرکزگرایی در نظام آموزشی کشور و عدم اختیارات قانونی به مدیران و کادر مدرسه به عنوان متغیر وابسته دارای قدرت وابستگی زیاد و قدرت نفوذ کم می باشد.