نظام آموزش مکتب خانه ای ایران عصر صفویه (با تاکید بر روایت سیاحان اروپایی)

پیشینه مکتب به عنوان جایگاهی برای آموزش خواندن یا نوشتن به پیش از اسلام برمی گردد و در دوران اسلامی آموختن قرآن و مقدمات دینی نیز بر کارکرد مکتب افزوده شد. به تدریج در دوره های مختلف اسلامی، مکتب به عنوان یکی از نهادهای آموزشی به شمار آمد که در آن به کودکان هم سواد و هم آموزش قرآن و دستورات دینی را آموزش می دادند. در عصر صفویه نیز براساس گزارش های موجود، در شهرهای کشور مکتب های زیادی وجود داشته که امر تعلیم و تربیت کودکان را در مرحله ابتدایی برعهده داشته اند. در این مقاله، نظام آموزش مکتب خانه ای عصر صفویه براساس گزارش های سیاحان اروپایی و متون تاریخ نگارانه آن عصر به روش توصیفی- تحلیلی بررسی شده است. یافته-های پژوهش نشان داده که در عصر صفویه نوعی نظام مکتبی برای تعلیم و تربیت کودکان وجود داشته که سازمان و ضوابط درونی واحدی برای آن وجود نداشت و براساس اراده و خواست مکتب دار و بیرون از قواعد و ضوابط حکومتی اداره می شده است.