باز خوانش عملکرد موسیقی و ماهیت آن به شکل موسیقی منجمد در معماری

وجه غالب اشتراک مفهوم فضای موسیقی این است که در هر یک از مقاطع زمانی، مانند آنچه در فضای معماری مشاهده شد، یک عامل به عنوان ویژگی بارز فضای آن دوره مطرح شده و تلاش آهنگسازان در جهت هر چه بارورتر کردن آن عامل بوده است. به عبارتی آهنگسازان در هر دوره با محدود کردن مکانیسم دریافت مفهوم فضایی و هدایت ذهن به یک سمت مشخص ادراک فضایی افراد مختلف را به سوی یگانگی و وحدت یک مفهوم هدایت میکردند. روش تحقیق برای انجام این مقاله به صورت توصیفی تحلیلی، کتابخانه ای می باشد. نتایج این طور مشخص شد که در عالم وجود، دو عنصر هست که شان قدسی دارد: یکی معماری بوده و دیگری موسیقی است. معماری همان موسیقی و موسیقی همان معماری است، فقط نحوه جلوه گریشان متفاوت است. معماری موسیقی مکان است، یعنی در مکان اتفاق می افتد و موسیقی همان معماری است که در زمان پدید می آید فقط بستر وقوعشان متفاوت است. بنابراین معماری باید شان موسیقی داشته باشد تا معماری شده و موسیقی شان معماری داشته باشد در میان معماران بسیارند پژوهشگرانی که به نقش زیبایی شناختی معماری باور دارند و از این دیدگاه به فضای ساخته شده می نگرند؛ نزد آنان هم گزینش مواد یا مصالح اولیه و هم شکلی که در نهایت و در عالم عینیات به این ها داده می شود، دارای بار ارزشی است. از سوی دیگر نیز در بسیاری از منابع قدیمی و امروزی می خوانیم که معماری، در وجه کلی یا در تمامیت کالبدیش، آن گاه که به مثابه موجودیتی که از هماهنگی و وحدت برخوردار است به قصدی معنوی ساخته شده و خود نمایاننده و نقل کننده مفهومی یا مفهوم هایی معین است که از راه شکل آن درک یا احساس تواند شد.