سنجش عدم قطعیت تقاضای سفر با شبیه سازی مونت کارلو و بررسی تاثیر مولدهای تصادفی گون

انجام نشدن مطالعات عدم قطعیت در برآورد تقاضای سفر، باعث روبرآورد شدن تقاضا و زیان ده شدن برخی پروژه های زیربنایی حمل ونقل شده است. سرمایه گذاری روی زیرساخت هایی با بازدهی اقتصادهی کمتر اما مطمین تر (ریسک کمتر)، موردتوجه می باشد. شبیه سازی مونت کارلو، یکی از رایجترین روش ها برای بررسی عدم قطعیت و تحلیل حساسیت است. یکی از پایه های اصلی مونت کارلو، به کارگیری مولدهای تصادفی مناسب برای تولید اعداد تصادفی با یکنواختی بالا است. اما یکنواختی اعداد تصادفی تولیدشده توسط مولدهای شبه تصادفی، ممکن است گاهی خوب و گاهی ضعیف باشد. اما مولدهای تصادفی گون سعی در تولید دنباله اعداد تصادفی قطعی با یکنواختی بیشتر و در نتیجه پرکردن بهتر ابرمکعب واحد دارند. لذا ضرورت دارد عدم قطعیت مدل های تقاضای سفر و تاثیر مولدهای اعداد تصادفی بررسی شود. این مقاله به دنبال سه هدف اصلی است: 1- میزان عدم قطعیت مدل های تقاضا (تولید و جذب) سفر را بسنجد؛ 2- با استفاده از تحلیل حساسیت، متغیرهای ورودی که بیشترین نقش را در عدم قطعیت مدل ها دارند، رتبه بندی کند؛ و 3- تاثیر مولدهای شبه تصادفی و تصادفی گون را بر عدم قطعیت بررسی کند. نتایج پژوهش نشان داد مدل تولید و جذب سفر عدم قطعیت ورودی ها را کاهش می دهد و عدم قطعیت مدل های جذب بیشتر از مدل های تولید است. مولد شبه تصادفی ابرمکعب لاتین و مولد تصادفی گون هالتون، پایداری بیشتری دارند.