ارزیابی کارایی سه مدل تجربی در تخمین تبخیر-تعرق پتانسیل (مطالعه موردی: حوضه دریاچه ارومیه)

هدف این مطالعه، یافتن مناسب ترین روش تخمین ET0 از بین سه مدل تجربی که نیاز به داده های کم هواشناسی دارند، در حوضه دریاچه ارومیه می باشد. برای این کار، از داده های روزانه نه ایستگاه هواشناسی بهره گرفته شد. سه مدل مذکور شامل مدل های تورک، دورنبوس و پروت (DP) و بلانی کریدل (BC) بودند که دقت آنها با مدل فایو پنمن مانتیث (FAO56PM) ارزیابی شد. عملکرد مدل ها با سه معیار ضریب تعیین (R2)، جذر میانگین مربعات خطا(RMSE) و میانگین خطای مطلق (MAE) ورد ارزیابی واقع شد. نتایج نشان داد که میانه مقادیر R2 ایستگاه ها در مورد مدل های تورک و BC معادل 9/0 و برای مدل DP حدود 75/0 بود. در مدل تورک، میانه مقادیر RMSE حدود 2 (mm day-1) و برای مدل-های BC وDP به ترتیب، حدود20/2 و 5/3 (mm day-1) بود. میانه آماره MAE ایستگاه های منتخب، برای مدل تورک از 1 (mm day-1) نیز کمتر بود. این رقم در مورد مدل BC و DP به ترتیب، حدود 9/1 (mm day-1) و 5/2 (mm day-1) بود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که مدل تورک مناسبترین مدل برای تخمین ET0 در حوضه دریاچه ارومیه می باشد. برای مدیریت بهتر منابع آب این حوضه لازم است از آب بصورت منطقی و بهینه استفاده شود.