اثربخشی آموزش تاب آوری هیجانی بر بخشش بین فردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح زندان مرکزی اصفهان

تاب آوری هیجانی می تواند با افزایش تحمل روانی افراد، منجر به بهبود سلامت روان آنان شود. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری هیجانی بر بخشش بین فردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح زندان مرکزی اصفهان انجام شد.

این پژوهش، به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مجرمین ضرب و جرح محبوس در زندان مرکزی شهر اصفهان در سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 مجرم ضرب و جرح با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای در طول 3 ماه تحت آموزش تاب آوری هیجانی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسش نامه بخشش بین فردی (احتشام زاده و همکاران، 1389) و پرسش نامه سازگاری اجتماعی (بل، 1961) استفاده شد. داده ها به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری هیجانی بر بخشش بین فردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح تاثیر معنادار داشته است (001/0<p).

بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش تاب آوری هیجانی با بهره گیری از آموزش مهارت های ارتباطی، داشتن رابطه صمیمی با دیگران، ارایه مولفه های هوش هیجانی و آموزش کفایت اجتماعی می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت افزایش بخشش بین فردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح مورد استفاده گیرد.