اعتبار سنجی دعای صنمی قریش با تکیه بر باورهای کلامی

با توجه به آیات قرآن کریم و روایات فراوان یکی از اصلی و مهم ترین آموزه های دینی، مساله برقراری ارتباط انسان با خداوند متعال می باشد که از آن تحت عنوان دعا، تعبیر می شود. و در این بین، ادعیه معتبر و ماثور از معصومین (ع) به دلیل دارا بودن متون و مفاهیم بلند معرفتی از نقش و اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند.اما با دقت نظر در اسناد و محتوای درونی برخی از این ادعیه منتسب، روشن می شود که بعضی از آن ها، جدا از ناسازگاری با باورهای مسلم کلامی شیعه، با معیارهای صحت سنجی ادعیه، آن هم صرفا با پشتوانه ی قواعدی مانند: شهرت، یا تسامح در ادله سنن و... به معصومین (ع) نسبت داده شده اند. از جمله ی این ادعیه، دعای مشهور صنمی قریش منتسب به امیرالمومنین (ع) می باشد که از جهت سندی و متنی دارای اشکالات متعددی است. از این رو نگارنده در نوشتار پیش رو تلاش نموده است با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی با ذکر این ویژگی که تا کنون مقاله یا پژوهش جامع و قابل توجهی در این زمینه انجام نشده است به اعتبار سنجی سندی و محتوای این دعا براساس باورهای کلامی بپردازد، که در خلال این پژوهش مشخص شده است دعای مذکور، علاوه بر عدم اعتبار سندی، از جهت متنی و محتوای با چالش های گوناگونی که با باورهای مسلم کلامی از قبیل:مخالفت با قرآن، علم امام (ع)، ناهمگونی های ادبی، مخالفت با روایات و... در تعارض می باشد. بنابراین، انتساب این دعا به امیر المومنین (ع) به دلایل مذکور، فاقد اعتبار علمی و مبانی صحت سنجی است.