اثربخشی دویدن تناوبی پرشدت همراه با مصرف ویتامین D برسطوح اینترلوکین-10 و پراکسیداسیون لیپیدی در زنان دارای اضافه وزن با کمبود ویتامین D. یک مطالعه کارآزمایی بالینی D

کمبود ویتامینD و فقرحرکتی از جمله عوامل مربوط به افزایش التهاب و استرس اکسایشی در شرایط چاقی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دویدن تناوبی پرشدت همراه با مصرف ویتامینD بر سطوح اینترلوکین-10 (IL-10)و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (MDA) در زنان غیر فعال دارای اضافه وزن باکمبود ویتامینD  بود.

این کارآزمایی بالینی  یک سوکورشده  بر روی  52 زن دارای اضافه وزن با کمبود ویتامینD انجام شد. آزمودنی ها پس از انتخاب به روش نمونه گیری دردسترس، بطور تصادفی به گروه های کنترل، تمرین تناوبی، ویتامین D و ترکیبی تقسیم شدند. دویدن تناوبی پرشدت با 12 وهله یک دقیقه ای دویدن در شدت 80-90% ضربان قلب حداکثر با یک دقیقه استراحت فعال با شدت 50% ضربان قلب حداکثر، سه جلسه در هفته و طی هشت هفته انجام شد. گروه های ویتامینD و ترکیبی، هفتگی 50000 واحد ویتامین D دریافت نمودند. سطوح IL10 و MDA قبل و پس از مداخله ها سنجیده شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0>P انجام شد.

سطوح MDA در گروه های تمرین تناوبی، ویتامینD و ترکیبی بعد از 8 هفته کاهش و مقادیر IL-10 افزایش معناداری یافت. اما مداخله ترکیبی تاثیر قوی تری بر  تغییر سطوح متغیرها در مقایسه با دو مداخله دیگر، داشت. بعلاوه تاثیر دویدن تناوبی پرشدت بر کاهش MDA  بیشتر از مصرف ویتامینD بود (05/0<p).

به نظر می رسد دویدن تناوبی پرشدت و مصرف ویتامینD می توانند اثرات حمایتی خود را در افراد اضافه وزن با کمبود ویتامینD، بواسطه کاهش سطوح MDA و افزایش شاخص ضد التهابی IL-10 اعمال نمایند. اگرچه این اثرات با مداخله ترکیبی توسعه یافت ولی دویدن تناوبی پرشدت با کاهش بیشتری در MDA همراه بود.