تعیین فراسنجه های تخمیر و گوارش پذیری تفاله گوجه فرنگی در مقایسه با سبوس گندم در شرایط برون تنی

زمینه مطالعاتی: 

ارزش غذایی تفاله گوجه فرنگی به عنوان یک فراورده فرعی کشاورزی جهت استفاده در تغذیه دام ارزیابی شد.

این تحقیق به منظور تعیین فراسنجه های تولید گاز و گوار ش پذیری تفاله گوجه فرنگی در مقایسه با سبوس گندم در شرایط برون تنی انجام شد.

ابتدا ترکیبات شیمیایی و فراسنجه های تولید گاز تفاله گوجه فرنگی و سبوس گندم تعیین شدند. سپس تفاله گوجه فرنگی با سطوح صفر، 5/2، 5، 5/7 و 10 درصد (بر اساس ماده خشک) جایگزین سبوس گندم در جیره بره های پرواری شد و اثر این جایگزینی بر گوارش پذیری شکمبه ای ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و فراسنجه های تخمیر شامل pH، نیتروژن آمونیاکی، تولید پروتیین میکروبی و اسیدهای چرب فرار کوتاه زنجیر مورد بررسی قرار گرفت.

مقادیر ماده آلی، خاکستر، پروتیین خام، عصاره اتری، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی تفاله گوجه فرنگی به ترتیب 1/94، 9/5، 2/17، 1/12، 63 و 42 درصد ماده خشک بود. در آزمایش حاضر تفاله گوجه فرنگی در مقایسه با سبوس گندم دارای مقادیر بیش تر پروتیین خام، عصاره اتری، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی نسبت به سبوس گندم بود. تفاله گوجه فرنگی در مقایسه با سبوس گندم پتانسیل تولید گاز، نرخ تولید گاز، گوارش پذیری ماده خشک و ماده آلی کم تری داشت (05/0>P) ولی ضریب تفکیک و تولید پروتیین میکروبی تفاله گوجه فرنگی بیش تر از سبوس گندم بود. با این حال pH و نیتروژن آمونیاکی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<P). افزایش سطح تفاله گوجه فرنگی در جیره باعث افزایش تولید پروتیین میکروبی شد (05/0>P) ولی روی تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم و فراسنجه های تخمیری تاثیر معنی داری نداشت (05/0>P).

نتیجه گیری نهایی: 

به طور کلی استفاده از تفاله گوجه فرنگی تا 10 درصد ماده خشک در جیره بره پرواری به صورت جایگزین با سبوس گندم تاثیر منفی بر فراسنجه های تخمیر شکمبه ای نداشت. بنابراین با توجه به ترکیبات شیمیایی و قیمت ارزان تر آن نسبت به سبوس گندم، استفاده از تفاله گوجه فرنگی تا 10 درصد ماده خشک در جیره بره پرواری به صورت جایگزین با سبوس گندم می تواند در کاهش هزینه جیره مفید باشد.