ارتقای جان راهی به سوی ارتقای شادی(مبتنی بر سبک زندگی اسلامی با تاکید بر مثنوی معنوی مولوی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتقای جان به عنوان ابزاری برای ارتقای شادی درونی و پایدار مبتنی بر آموزه های مولانا، انجام گرفته است.

پژوهش حاضر یک مطالعه اسنادی و کتابخانه ای است  که به شیوه توصیفی- تحلیلی  و مبتنی بر دفاتر مثنوی معنوی، انجام گرفته است.

حاکی از آن است که از منظر مولانا، جان پدیده ای درونی، ذو مراتب، از جنس هشیاری و آگاهی است و همچنین جان سرچشمه شادی است لذا به میزان عبور از جان ها و یا همان هشیاری های سطح پایین تر و دستیابی به هشیاری سطح برتر و جان اصیل می توانیم شادی اصیل را ارتقاء دهیم.

به اذعان روانشناسی مثبت گرا و نتایج پژوهش های مرتبط، شادی های بیرونی حاصل از کامیابی ها و موفقیت های مادی، گذرا و ناپایدار هستند لذا به نظر می رسد توجه به آموزه های مبتنی بر ابعاد درونی و معنوی مانند عرفان و تصوف در سنت فرهنگی اسلام، برای ارتقاء شادی و همچنین تثبیت و پایداری آن لازم به نظر می رسد.چنانچه شادی مدنظر مولانا، شادی جان و پدیده ای معنوی و درونی است که به سان شادی های ناشی از دستاوردهای بیرونی، گذرا نیست و از آنجا که جان انسان ذومراتب است، متناسب با ارتقای جان، شادی اصیل درونی افزایش می یابد.