مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار به شیوه گروهی(EFCT)و آموزش عملی مهارت های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر سازگاری زناشویی و الگوهای ارتباطی زوجین
پژوهش حاضر باهدف بررسی مقایسه ای زوج درمانی هیجان مدار به شیوه گروهی (EFCT) و آموزش عملی مهارت های ارتباط صمیمانه (PAIRS) درسازگاری زناشویی و الگوهای ارتباطی زوجین انجام شد.
این پژوهش از نظر هدف،کاربردی و از نظر طرح، نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون- پس آزمون و با یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق کلیه زوجینی که به منظور حل مشکلات زناشویی به یکی از مراکز مشاوره شهر مشهد در سال 97 مراجعه نموده اند. نمونه پژوهش 24 زوج از افراد داوطلب بودند که به طور تصادفی درسه گروه؛ دو گروه آزمایش ویک گروه کنترل(در هر گروه 8 زوج) جایگزین شدند. در حقیقت گروه های آزمایشی هر کدام متعلق به یکی از شیوه های زوج درمانی(هیجان مدار- مهارت های ارتباط صمیمانه پرز) بودند. محتوی جلسات طبق مبانی درمان هیجان مدارو مهارت های ارتباط صمیمانه پرز تهیه و طی 9 جلسه (هفته ای یک جلسه) درگروهای آزمایشی اجرا شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر(DAS) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین (CPQ) بود که قبل از مداخله و بلافاصله پس ازمداخله توسط هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش نشان می دهد که زوج درمانی هیجان مدار و آموزش مهارت های ارتباط صمیمانه پرز بر بهبود روابط زوجین و افزایش سازگاری آنها موثر است.
از میان دو رویکرد درمانی آموزش مهارت ارتباطی به شیوه پرز بر الگوهای ارتباطی زوجین و رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بر سازگاری زناشویی موثر تر بوده اند(P≤0/05).
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.