اثربخشی مداخلات روانشناسی مثبت نگر بر ارتقاءتنظیم هیجان میان فردی و ذهن آگاهی در ورزش، بیماران روانی مزمن
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مداخلات مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر ارتقاءتنظیم هیجان میان فردی و وذهن آگاهی در ورزش، بیماران روانی مزمن بوده است.
روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش وکنترل بود .جامعه آماری کلیه بیماران روانی مزمن مقیم مرکز شبانه روزی روزبه تحت نظارت اداره بهزیستی در شهر زاهدان درسال99 13بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه تنظیم هیجان میان فردی هافمن (2006) وپرسشنامه ذهن آگاهی درورزش زینوت(2013)بود، وآموزش بسته آموزشی-درمانی مثبت نگر کوییلیام(2003) طی 8جلسه 90 دقیقه ای هفته ای دوبار برای گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس آمیخته تحلیل شد.
نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت نگر برتنظیم هیجان میان فردی (001/0≥P 52/29= F) وذهن آگاهی در ورزش(001/0≥P ،78/54= F) بیماران روانی مزمن درمرحله پس آزمون اثربخش بوده است.
بنابراین آموزش روانشناسی مثبت نگر کمک کرد که بیماران توانمندی های بالقوه خود را از طریق داشتن عواطف مثبت ،اشراف وکنترل،وهدف جویی بهبود بخشند واز این طریق عملکردشان در فعالیتهای روزانه بهبود یابد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.