وابستگی به شبکه های مجازی و سبک های فرزندپروری در نوجوانان: نقش واسط های تنظیم هیجان

این پژوهش با هدف، وابستگی به شبکه های مجازی و سبکهای فرزندپروری در نوجوانان: نقش واسطهای تنظیم هیجان انجام شد.

روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه (دختر و پسر) شهر تهران در سال 1400-1399 تشکیل دادند، که از میان آن ها، تعداد 400 نفر با روش نمونه گیری خوشهای مرحلهای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای وابستگی به فضای مجازی ، سبک های فرزندپروری ادراک شده  و تنظیم هیجانی (گارنفسکی و کرایج، 2006) استفاده شد که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-V23  و Amos-V8.8 استفاده گردید. همچنین به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.

یافته های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد بین سبکهای فرزندپروری ادراک شده با وابستگی به شبکه های مجازی در نوجوانان رابطه وجود دارد. سبکهای فرزندپروری ادراک شده اثر غیرمستقیم بر وابستگی به شبکه های مجازی به واسطه تنظیم هیجان مثبت و منفی داشته است (05/0>p). همچنین نتایج نشان داد که اثر غیرمستقیم سبکهای فرزندپروری ادراک شده بر وابستگی به شبکه های مجازی نوجوانان به واسطه تنظیم هیجان با 95 درصد اطمینان مورد تایید بوده است.

با توجه به نتایج پژوهش حاضر راهبردهای تنظیم هیجان نقشی موثر در میزان استفاده از شبکه های مجازی در نوجوانان دارند و باید در برنامه های آموزشی و تربیتی به سبک های فرزندپروری والدین نیز توجه بیشتری شود.