شناخت بی تفاوتی اجتماعی و عوامل موثر بر آن (مورد مطالعه؛ دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران)

بی تفاوتی اجتماعی به مثابه مفهومی اخلاقی و یک پدیده ای جامعه شناختی به معنای علاقه اندک یا عدم تعلق در حیات اجتماعی آدمیان و نقطه مقابل مشارکت اجتماعی است و بروز و شیوع چنین پدیده ای در نسل جوان دانشگاهی می تواند باعث بروز مسایل حاد اجتماعی شود از این رو پرداختن به آن در یک منطقه یا یک شهر می تواند به روشن شدن آن کمک کند. هدف این پژوهش شناخت بی تفاوتی اجتماعی و عوامل موثر بر آن است. جامعه آماری مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران می باشد.

تعداد 380 نفر از آنان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی انتخاب شدند. روش پژوهش، پیمایش و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته است. برای سنجش اعتبار پرسشنامه از روش تحلیل عاملی تاییدی و اعتبار محتوایی و برای تعیین پایایی گویه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد سنجش قرار گرفتند. برای بررسی فرضیه ها از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و سنجش مدل پژوهش از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. به منظور تبیین بی تفاوتی اجتماعی در بین دانشجویان متغیرهایی نظیر فردگرایی، بت وارگی پول، محرومیت نسبی، کاهش سلامت اجتماعی، بی اعتمادی، بی معنایی و بی قدرتی بعنوان متغیرهای مستقل(پیش بین) در این پژوهش درنظر گرفته شد.

یافته های حاصل نشان می دهد که بین متغیر فردگرایی(265/0)، بت وارگی پول(486/0)، احساس محرومیت نسبی(432/0)، کاهش سلامت اجتماعی(432/0)، بی معنایی(267/0)، بی اعتمادی(245/0) و بی قدرتی (397/0) با بی تفاوتی اجتماعی همبستگی مستقیم و معناداری وجود دارد(01/0P<).

طبق آزمون تحلیل رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام، چهار متغیر بت وارگی پول با مقدار(348/0=Beta)، کاهش سلامت اجتماعی (204/0=Beta)، محرومیت نسبی(215/0=Beta) و بی قدرتی(148/0=Beta) در مدل رگرسیونی باقی ماندند و این چهار متغیر 38 درصد از تغییرات بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان را پیش بینی می کنند.