سینما؛ صحنه ی یکتای هنرمندی جواهرات

«ریچوتو کانودو» نقاد شهیر ایتالیایی، سینما را آمیخته ای از سه هنر زمانی و سه هنر مکانی می دانست؛ سه هنر مکانی رقص، مجسمه سازی و نقاشی بودند و سه هنر زمانی ادبیات، موسیقی و تیاتر را شامل می شدند. البته از این نظر کانودو قایل به استقلال سینما نبود، بلکه آن را هنری ترکیبی می دانست، او به سینما لقب «هنر هفتم» داد. هنر با هنر درآمیخت و بر پرده ی نقره ای، تصاویری زرین نقش بست؛ از دستبندهای طلایی، گردنبند های الماس، انگشترهای گرانبها... این سکانس به یاد ماندنی و عاشقانه، خالق ماندنی ترین پیوند و پیشبردها بود و به موازات فرصت سینما و زیبایی جواهرات، روزگار از پیوند مانایشان تصاویری گران سنگ را به ذهن فریم های جاودان می سپرد...