تاثیر آلایش فلوئور بر مقاومت به خوردگی لایه های نازک کربن شبه الماسی اعمال شده بر سطح آلیاژ کبالت-کروم-مولیبدن

در این مطالعه، اثرات لایه های نازک کربن شبه الماسی آلاییده شده با فلویور (F-DLC) بر بهبود مقاومت به خوردگی بستره های کبالت- کروم- مولیبدن بررسی شد. برای این منظور، رسوب کربن شبه الماسی آلاییده شده با فلویور روی بستر ه های کبالت- کروم- مولیبدن از طریق روش رسوب شیمیایی بخار تقویت شده به وسیله پلاسما با منبع فرکانس رادیویی انجام پذیرفت. از گازهای متان، آرگون و گاز CF4 برای پوشش دهی لایه های نازک کربن شبه الماسی آلاییده شده با فلویور استفاده گردید. از لایه میانی TiN جهت بهبود چسبندگی لایه های کربن شبه الماسی آلاییده شده با فلویور روی بستره کبالت- کروم- مولیبدن استفاده شد. پارامترهای خوردگی نمونه ها با استفاده از آزمون های پلاریزاسیون و امپدانس الکتروشیمیایی تعیین شد. اندازه گیری های الکتروشیمیایی نشان داد که مقاومت به خوردگی بستره های کبالت- کروم- مولیبدن با اعمال پوشش های کربن شبه الماسی آلاییده شده با فلویور تا حد زیادی افزایش می یابد، به طوری که پتانسیل خوردگی از 396/0- ولت به 057/0- و جریان خوردگی از 6-10 × 55/5 به 7-10× 288/1 میکرو آمپر کاهش پیدا کرد. طیف سنجی رامان، به عنوان یک روش غیرمخرب برای توصیف مواد مبتنی بر کربن، برای توصیف ساختاری فیلم های DLC و F-DLC استفاده گردید. نتایج غلظت بالاتر پیوند sp2 و ساختار گرافیتی بیشتری را در فیلم هایF-DLC نشان داد که می تواند منجر به استرس ذاتی کمتر در این فیلم ها در مقایسه با پوشش های DLC شود.