رابطه استرس ادراک شده و ولع مصرف با پیشبینی بازگشت افراد به مصرف مواد محرک با واسطه گری خودکنترلی

هدف پژوهش حاضر بررسی این نکته بود که در افراد معتاد، با واسطه گری خودکنترلی، استرس ادراک شده و ولع مصرف با پیشبینی بازگشت افراد به مواد محرک چه رابطهای دارد. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش مشتمل بود بر تمامی افراد مصرف کننده مواد محرک که در مراکز نگهداری و مراقبتی شهر تهران در سال 1400 مستقر بودند. برای انتخاب نمونه به استناد فرمول مدلیابی ساختاری، 250 نفر به صورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از مقیاسهای استرس ادراک شده کوهن PSS ، ولع مصرف مواد فرانکن DDQ ، پیشبینی بازگشت افراد به مواد رایت PRS ، و خودکنترلی تانجی استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر نشان داد که رابطه مثبت و معناداری (01 / 0 > P ) بین استرس ادراک شده و پیشبینی بازگشت به مصرف مواد محرک با واسطهگری خودکنترلی، و بین ولع مصرف مواد با پیشبینی بازگشت به مصرف مواد محرک با واسطه گری خودکنترلی وجود دارد. همچنین رابطه منفی و معناداری (01 / 0 > P) بین خودکنترلی و پیشبینی بازگشت به مصرف مواد محرک وجود دارد. بدین روی میتوان گفت که با افزایش استرس ادراک شده و ولع مصرف، بازگشت به مصرف مواد محرک افزایش و میزان خودکنترلی کاهش مییابد، و با کاهش خودکنترلی نیز بازگشت به مصرف مواد محرک افزایش مییابد.