شبیه سازی هیدرودینامیکی- کیفی دریاچه ارومیه با درنظر گرفتن حالتهای مختلف بازشدگی میانگذر

در این پژوهش اثرات تغییرات احتمالی در بازشدگی میانگذر بر روی خصوصیات فیزیکی و کیفی دریاچه ارومیه مورد بررسی قرار گرفته اند. بدین منظور یک مدل سه بعدی عددی هیدروینامیکی- کیفی برپایه مدل FVCOM توسعه داده شده است. از این مدل برای شبیه سازی وضعیت دریاچه در ترازهای مختلف آب و شرایط مختلف بازشدگی میانگذر استفاده شده است. حالت های مختلف بازشدگی میانگذر به پیشنهاد ستاد احیای دریاچه ارومیه شامل شرایط فعلی میانگذر، بدون در نظر گرفتن میانگذر، بدون بازشدگی و همچنین اصلاح میانگذر با اضافه شدن یک بازشدگی 500 متری بوده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد در تراز 1274/1 متر (تراز مطلوب برای احیای دریاچه که تراز اکولوژیک نامیده شده است.) در نبود میانگذر و در حالت اضافه شدن بازشدگی 500 متری، اختلاف شوری بخش های شمال و جنوب در اثر تبادل جریان بین این دو بخش به ترتیب به اندازه 11 و P.S.U 19 کم خواهد شد. بسته شدن بازشدگی میانگذر یا کم شدن تبادل جریان بین بخش شمالی و جنوبی سبب کاهش اکسیژن محلول به محدوده بی اکسیژنی و افزایش دو برابری کلروفیل-آ در شمال دریاچه خواهد شد. در تراز 1270/7 متر تغییرات میانگذر تاثیر چندانی بر روی غلظت اکسیژن محلول نداشته و دریاچه همواره در شرایط کم اکسیژنی است. در تراز 1272 متر نیز اصلاح میانگذر سبب افزایش رشد فیتوپلانکتون ها به خصوص در قسمت شمالی گشته و دریاچه را به سمت تغذیه گرایی سوق می دهد. این مطالعه نشان می دهد علاوه بر افزایش تراز آب و کاهش شوری شاخص های کیفی نیز می بایست در اهداف اصلی احیای دریاچه ارومیه مدنظر قرار گیرند.