اثر بخشی آموزش رویکرد طرحواره درمانی بر خود کارآمدی، عزت نفس و جرات ورزی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش بهزیستی شهر کرج

پژوهش حاضر  با هدف بررسی اثربخشی آموزش رویکرد طرحواره درمانی بر عزت نفس، خودکارآمدی و جرات ورزی زنان سرپرست خانوار انجام شد. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش بهزیستی کرج در سال 1400 بوده است. نمونه گیری به روش هدفمند بر روی کل افرادی که از مجموع جامعه ی آماری واجد شرایط بودند، صورت گرفت. ضمن تکمیل پرسشنامه های عزت نفس روزنبرگ (1965)، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) و جرات ورزی گمبریل و ریجیmouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')">[B&G1] mouseout="msoCommentHide('_com_2')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_2','_com_2')">[w2] (1975)، تعداد 40 نفر با کمترین امتیاز در هر مولفه، به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه20نفر) قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش،تحت آموزش پروتکل ده جلسه ای طرحواره درمانی قرار گرفتند. در نهایت، برای دو گروه پس آزمون اجرا شد. سپس داده ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس در نسخه 26 نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد آموزش گروهی طرحواره درمانی بر افزایش خودکارآمدی،عزت نفس و جرات ورزی در زنان سرپرست خانوار موثر است (001/0p<). با توجه به یافته های پژوهش،  آموزش رویکرد طرحواره درمانی می تواند بر افزایش خودکارآمدی، عزت نفس و جرات ورزی در زنان سرپرست خانوار موثر باشد.