بررسی اثر ادراک خطر و وضعیت اجتماعی - اقتصادی بر راهبردهای مقابله ای در موقعیت خشونت آمیز علیه زنان

خشونت علیه زنان یک مشکل جدی سلامت روان است. تحقیقات بسیاری درمورد ادراک خطر، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و راهبردهای مقابله ای زنان قربانی خشونت خانگی، برای هر کدام به تنهایی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی چگونگی تاثیر ادراک خطر و وضعیت اجتماعی-اقتصادی زنان بر انتخاب راهبردهای مقابله ای آن ها و مقایسه زنان قربانی خشونت با زنانی که خشونت خانگی را تجربه نکرده اند است. جامعه آماری، زنان متاهل کشور ایران است که از طریق نمونه گیری تصادفی 312 زن برای نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از 4 پرسشنامه وضعیت اجتماعی - اقتصادی قدرتنما، سنجش خشونت علیه زنان حاج یحیی، ادراک ریسک بنتن و راهبردهای مقابله ای جالوویس استفاده شد. پس از مرحله جمع آوری داده، با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ارتباط میان متغیرها تحلیل شد. در زنان قربانی خشونت، ادراک خطر با راهبردهای بدبینانه و تسکین دهنده و وضعیت اجتماعی-اقتصادی با راهبرد طفره آمیز به صورت معنادار ارتباط داشت (0.05>p).  در زنانی که تحت خشونت خانگی نبودند، ادراک خطر با راهبردهای خوش بینانه، بدبینانه و هیجانی ارتباط معنادار داشت (0.05>p). ضریب همبستگی میان ادراک خطر و راهبرد بدبینانه و هیجانی بسیار ضعیف و قابل چشم پوشی است. پژوهش حاضر نشان داد که ادراک خطر بر راهبردهای مقابله ای بدبینانه و تسکین دهنده زنان قربانی خشونت تاثیر دارد و وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین آن ها منجر به استفاده بیشتر از راهبردهای منفعل همچون طفره آمیز می شود. و زنانی که تجربه خشونت خانگی را نداشته هر چه خود را کمتر در خطر خشونت ببینند، بیشتر از راهبردهای خوش بینانه استفاده خواهند کرد.