رابطه بین روش های نوین تدریس و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با نقش میانجی ادراکات فعالیت های کلاسی در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین روش های نوین تدریس و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با نقش میانجی ادراکات فعالیت های کلاسی در دانش آموزان بوده است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل 4816 نفر از دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان نکابوده است. نمونه آماری به تعداد 381 نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند.جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه روش های نوین تدریس ولی نژاد سنگده ای و همکاران (1395)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بوفارد و همکاران (1995) وادراکات فعالیت های کلاسی جنتری و همکاران (2002) استفاده شده است. پایایی آنها با محاسبه فرمول آلفای کرونباخ برای هر یک به ترتیب برابر 70/0، 77/0 و 92/0 به دست آمد. به منظورتحلیلداده هایحاصله، از مدل یابی معادلات ساختاری باکمکروش حداقلمربعات جزیی با استفاده از نرم افزارآماریپی الاس استفاده شد. نتایج پژوهش نشانداد که بین روش های نوین تدریس وادراکات فعالیت های کلاسی باراهبردهای یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و مقدار 7/83 درصد از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و 3/73 درصد از ادراکات فعالیت های کلاسی توسط روش های نوین تدریستبیین می شود و متغیر ادراکات فعالیت های کلاسی اثر میانجی بر رابطه بین روش های نوین تدریس و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی را دارد. همچنینشاخص های برازندگیمدل حاکی ازآن است که مدل ارایه شدهاز برازش مناسبی برخوردار است.