ادله قرآنی، روایی وجوب تبعیت و حرمت مخالفت با پیامبر (ص) و اولیای الهی از دیدگاه مفسران فریقین

منشا حاکمیت و اطاعت، خداوند متعال بوده و هرگونه حاکمیت از جانب غیر خدا باطل و ظلم است، مگر این که در طول حاکمیت خداوند و با اذن او، همچون ولایت انبیا و اولیای الهی باشد. حال سوال این است که وجوب اطاعت یا حرمت مخالفت با پیامبر (ص) و اولیای الهی از چه ادله ای سر چشمه می گیرد. بررسی تحلیلی و توصیفی این مساله نشان از تایید ویژه ی آن در دیدگاه عقل و شرع است؛ چراکه بیان و عمل نمودن به سخنان و سیره پیامبر (ص) بر اساس ذوق و احساس شخصی و موافق امیال نفسانی، مورد تایید عقل و شرع نبوده و این امر مورد تایید اسلام نیز نبوده است. به عبارت دقیق تر، باید کلام رسول (ص) و اولیای الهی مقدم بر مراد شخصی باشد. در غیر این صورت، فرد گرچه شاید در ظاهر در زمره ی مومنین قلمداد گردد، اما در واقع چنین فردی منافق یا جاهل به حقیقت دین بوده و فاقد ایمان است.